Kung Liljekonvalje, Wikander

Kung Liljekonvalje	De koning van de lelietjes-van-dalen
Kung Liljekonvalje av dungen, kung Liljekonvalje är vit som snö, nu sörjer unga kungen prinsessan Liljekonvaljemö.	De koning van de lelietjes-van-dalen uit het bos, De koning van de lelietjes-van-dalen is wit als sneeuw, de koning treurt om de dood van het prinsesje van de lelietjes-van-dalen.
Kung Liljekonvalje han sänker sitt sorgsna huvud så tungt och vekt, och silverhjälmen blänker i sommarskymningen blekt.	De koning van de lelietjes-van-dalen buigt zijn verdrietige hoofd, zo zwaar en zwak, en zijn blinkende zilveren helm licht op in de zomeravondschemer.
Kring bårens spindelvävar från rökelsekaren med blomsterstoft en virak sakta svävar, all skogen är full av doft.	Rond het spinrag om de baar, uit de wierookvaten bij het bloemenlichaam, kringelt zachtjes wierook omhoog, het hele bos ruikt ernaar.
Från björkens gungande krona, från vindens vaggande gröna hus små sorgevisor tona, all skogen är uppfylld av sus.	Vanuit de schommelende kruin van de berk Vanuit het wuivende groene huis van de wind, klinken verdrietige liedjes, het hele bos suizelt ervan.
Det susar ett bud genom dälden om kungssorg bland viskande blad, i skogens vida välden från liljekonvaljernas huvudstad.	In de vallei wordt een bericht doorgefluisterd over het verdriet van de koning, van blad naar blad, in het weidse rijk van het bos vanuit de hoofdstad van de lelietjes-van-dalen.

Tekst: Gustaf Fröding (1860-1911).