Tre Körvisor, Stenhammer

September	September
Alle de voksende Skygger har vævet sig sammen til en, ensom paa Himmelen lyser en Stjerne saa straalende ren, Skyerne have saa tunge Drømme, Blomsternes Øjne i Duggraad svømme, underligt Aftenvinden suser, suser i Linden.	Alle groeiende schaduwen hebben zich samengeweven tot één. Eenzaam, hoog in de hemel straalt een enkele ster, helder en zuiver. De wolken dromen diep De ogen van de bloemen zwemmen in dauw, geheimzinnig suist de avondwind, suist in de linden.

I Seraillets Have	In de tuin van de harem
Rosen sänker sit Hoved, tungt af Dug og Duft, og Pinjerne svaje saa tyst og mat i lumre Luft.	De rozen neigen hun hoofd zwaar van dauw en geur, en de pijnbomen wuiven stil en mat in de zwoele lucht.
Kilderne välte det tunge Sølv i døsig Ro, Minareterne pege mod Himlen op i Tyrketro,	De fonteinen wentelen hun zilver in dromerige rust, Minaretten wijzen naar de hemel in overgave,
og Halvmaanen driver saa jävnt afsted over det jävne Blaa og den kysser Rosers og Liljers Flok, alle de Blomster smaa i Seraillets Have.	en de halve maan drijft langzaam weg over het diepe blauw en kust de scharen rozen en lelies, alle kleine bloemen in de tuin van de harem.

Tekst: Jens Peter Jacobsen (1847-1885).